شنبه ۱۰ دی ۰۱ | ۱۲:۵۷ ۲۱۲ بازديد
ما بچه مسلمانها معمولا" روزمان را با یک ذکری، سلام به امامانی، آیهای، زمزمهی زیر لبِ دعایی آغاز میکنیم. پیش از آمدن پای کامپیوترم لای قرآن را گرفتم. این آیهی ۱۶ ق آمد: «...وَ نَعْلَمُ ما تُوَسْوِسُ بِهِ نَفْسُهُ...» آقای شیخ حسین انصاریان این جوری ترجمه کرده: «و همواره آنچه را که باطنش [نسبت به معاد و دیگر حقایق] به او وسوسه میکند، میدانیم.» دلم به صِرف ترجمه رضا نداد و رفتم المیزان را دیدم که
مرحوم علامه اینچنین تفسیرش کرده: "بدیهی است خدایی که از امور نفسانی و خفیه انسان آگاه است، علم او همه چیز را فراگرفته، به طریق اُولی از سایر امور ظاهری و باطنی انسان نیز باخبر است."