قرآن

بزرگان دین یادِمان دادند هر کجا پای عقیده و اندیشه در میان باشد برای فرد باورمند، «اکثریت» ملاک نیست مانند ۳۶ یونس، ۸۹ اسرا، ۱۰۲ اعراف، ۱۱۶ انعام، ۴۴ فرقان، ۷ یاسین، ۳۷ یونس، ۷۰ مؤمنون. اما وقتی اموری به سود مردم و جامعه مطرح است، «مشورت» و «اکثریت» به وسط می‌آید.

 

بی‌علت نبود امام علی علیه السلام زمامداری را در خطبه‌ی ۵ خود حسابی شست و گفت زمامداری‌های بد و بی‌عدل «چون آبی بدمزّه و لقمه‌ای گلوگیر است.» این یعنی سدکردن استبداد فرد و نفی یکه‌سالاری و حکومت فردی.

ما بچه مسلمان‌ها معمولا" روزمان را با یک ذکری، سلام به امامانی، آیه‌ای، زمزمه‌ی زیر لبِ دعایی آغاز می‌کنیم. پیش از آمدن پای کامپیوترم لای قرآن را گرفتم. این آیه‌ی ۱۶ ق آمد: «...وَ نَعْلَمُ ما تُوَسْوِسُ بِهِ نَفْسُهُ...» آقای شیخ حسین انصاریان این جوری ترجمه کرده: «و همواره آنچه را که باطنش [نسبت به معاد و دیگر حقایق] به او وسوسه می‌کند، می‌دانیم.» دلم به صِرف ترجمه رضا نداد و رفتم المیزان را دیدم که